ร้านเจ๊ไฝ มิชลิน กับ ร้านผัดไทยประตูผี เป็นสองร้านที่ดังทั้งคู่ และอยู่ติดๆ กันเลย ปีนี้ได้มีโอกาสลองทั้งสองที่!
ก่อนอื่นต้องบอกว่า ทั้งร้านผัดไทยทิพย์สมัย และร้านเจ๊ไฝ ไม่สามารถเดินทางไปด้วยรถไฟฟ้าได้ พวกเรานั่งรถแท็กซี่ไป ถ้านั่งจากรถไฟฟ้าบีทีเอส สถานีสยาม ก็มีค่าแท็กซี่ประมาณเที่ยวละ 100บาท
ผัดไทยประตูผี ผัดไทยทิพย์สมัย (THIPSAMAI)
ร้านผัดไทยนี้ ดังมาก เมนูเด็ดคือ ผัดไทย ตามชื่อร้าน แต่ใครๆ ก็บอกว่า ไปแล้วต้องดื่มน้ำส้มด้วย ร้านผัดไทยนี้ เราเคยไปครั้งแรกตอนไปทัวร์กับรถตุ๊กตุ๊ก (เป็นทัวร์สำหรับชาวต่างชาติ)
ช่วงโควิด ร้านจะเปิดให้เข้านั่งทานที่ร้านได้ ตอนหลัง ห้าโมงเย็น ถึง เที่ยงคืน นอกเหนือเวลานี้จะเปิดบริการให้ซื้อกลับบ้านเท่านั้น เช็คเวลาให้บริการได้ที่ https://thipsamai.com/
เราไปถึงประมาณห้าโมงเย็นพอดี และโชคดีไม่ต้องต่อแถว ก็เข้านั่งทานได้เลย
มาถึงก็สั่งผัดไทยคนละจาน น้ำส้ม กับ น้ำมะพร้าว คนละแก้ว โดยรวมแล้วก็รวดเร็วดี นั่งปุบ สั่งปับ ได้อาหารเลย ก็อร่อยค่ะ แต่รู้สึกจานเดียวไม่ค่อยอิ่ม
เสร็จสรรพมีค่าอาหารประมาณ 1000บาท เฉลี่ยแล้วก็ตกคนละ 250บาทค่ะ
ผัดไทยทิพสมัย มีร้านสาขาย่อยมากมาย เช่นชั้นล่างของ Paragon ในโซน Food Center แต่ดูเงียบเหงามาก
นอกจากจะทานผัดไทยที่ร้านแล้ว เขายังมีผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับผัดไทย เช่น ซอสผัดไทย ผัดไทยพร้อมปรุงสำเร็จรูป ฯลฯ ขายด้วย เราได้ซื้อซอสผัดไทยกลับมาที่อเมริกาด้วย น้ำซอสถุงละ 35บาท สำหรับผัดทาน 1ที่ ส่วนตัวแล้วคิดว่า น้ำซอสนั้นหวานไป แต่ก็ทำง่่ายดีแค่ผัดกับเส้นกับไข่ก็ทานได้แล้ว
ร้านเจ๊ไฝ (Jay Fai)
ร้านเจ๊ไฝ จองคิว ไม่เคยได้ค่ะ ส่งของคิวต้นเดือน แต่คิวเขาเต็มไปจนถึงสิ้นเดือนแล้ว แต่จะจองเดือนถัดไปเลยไม่ได้ ต้องรอให้เขาพร้อมที่จะเปิดจองของเดือนนั้นๆ ก่อน…
สรุป เราไม่เคยจองคิวเจ๊ไฝผ่านอีเมล์ได้ทันเลยค่ะ อีเมล์ตอบของเจ๊ไฝบอกว่าเราสามารถ walk-in ได้ตั้งแต่ 9โมงเช้าถึงสองทุ่ม โดยร้านจะเปิด วันพุธ ถึง วันอาทิตย์ (ร้านหยุด จันทร์ อังคาร)
พวกเราตัดสินใจ walk in โดยเลือกที่จะไปถึงตอนร้านเปิดเลย พวกเรามาถึงร้านประมาณ 9.10น ในร้าน มีโต๊ะประมาณ 7โต๊ะ แต่ละโต๊ะจะนั่งได้ 2-6 คน และมีโต๊ะนั่งตรงถนนทางเดินอีก 3 โต๊ะ
ตอนไปถึง แต่ละโต๊ะมีป้ายจองวางเกือบทุกโต๊ะ แต่พวกเราโชคดีมาก ได้โต๊ะนั่งทันที!!!
80-90% ลูกค้าในร้านคือชาวต่างชาติ ซึ่งโต๊ะพวกเราก็ถือเป็นชาวต่างชาติเช่นกัน…(เพราะมีเราเป็นคนไทยคนเดียว อีกสามคนเป็นชาวต่างชาติ)
เราเริ่มสั่งอาหารได้ตอน 9.17น. เมนูที่ร้านก็มีให้เลือกหลายรายการอยู่ แต่ก็ไม่ได้เยอะเหมือนร้านตามสั่งทั่วไป
ไม่น่าเชื่อเลยว่าพวกเราจะต้องสั่ง ข้าวผัดกระเพราไก่ ไข่ดาว เพราะเพื่อนคนหนึ่งไม่ทานอาหารทะเล แต่ทานปูได้ กระเพราไก่จานนี้จานละ 320 บาทค่ะ ก็ไม่รู้จะรีวิว ว่าไก่หรือไข่พรีเมี่ยมขนาดไหน ถึงราคานี้
เราสั่งไข่เจียวปู 2จานเลย เพราะ ตอนแรกสั่งแค่จานเดียว พอตัดแบ่ง4 แล้วรู้สึกว่าคนได้ส่วนหัวกับท้ายจะไม่ค่อยได้ปู 555 คิดว่าไข่เจียวปูจานหนึ่งน่าจะเหมาะสำหรับ 2 ท่าน
$155
กะด้วยสายตา ไข่เจียวปูไม่น่าจะยาวเกิน 6นิ้ว และ หนาไม่น่าเกิน 3 นิ้ว…พูดถึงขนาดไข่เจียวปูนะคะ
ที่พวกเราสั่งเพิ่มก็คือ ต้มยำกุ้งถ้วยเล็ก และ ปูผัดผงกระหรี่ 1จาน ข้าวเปล่า1 น้ำเปล่า 3 เก็กฮวย 2
ต้มยำกุ้ง ถ้วยละ 600บาท ได้กุ้งใหญ่ๆ มา 3 ตัวค่ะ (โชคดีที่อีกคนไม่กินกุ้ง…เราเลยแบ่งได้สามถ้วย ได้กุ้งถ้วยละ1ตัว เฉลี่ยแล้ว กุ้งตัวละ 200บาท) เราในฐานะเด็กบ้านนอกค่ะ เกิดมากับอาหารเตาถ่าน อาหารรสชาดไทยๆ ต้นตำรับ เราได้สัมผัสมาแล้ว ถึงแม้ที่บ้านเราอาจจะไม่ได้ใส่เนื้อปู เนื้อกุ้งชิ้นโต แต่น้ำซุปน้ำแกง เราทานกันแบบถึงเครื่องมาตั้งแต่เกิด…ส่วนเพื่อนฝรั่งก็ไม่ได้ชอบถึงกับเอ่ยปากชม
ส่วน ผัดผงกระหรี่ปู จานละ 1,500บาท ก็ได้เนื้อปู ก้อนใหญ่ๆเต็มคำเลย แต่รสชาดเข้มข้นแบบครีมๆ ไปนิด และไม่มีกลิ่นผงกระหรี่ คือ รสชาดไม่จัดจ้าน…
ส่วนข้าวเปล่า ไม่เล็กไม่ใหญ่ ได้มาก้อนหนึ่ง สำหรับคนไทยปกติ น่าจะทานได้ 1-2คน เท่านั้น แต่ฝรั่งเขาไม่ทานข้าว ประกอบกับอีกคนสั่งข้าวผัดกระเพราด้วย เราเลยสั่งข้าวเปล่าแค่จานเดียว 20 บาท
ช่วงรออาหาร เราก็สังเกตเห็นคนเริ่มทยอยมานั่งรอคิวกันด้านนอก
ประมาณ 50นาที โต๊ะเราเริ่มได้อาหาร โดยอาหารจะทยอยมาทีละจาน เพราะเจ๊ไฝ เขาทำได้ทีละจาน (แม้จะมีลูกมือช่วยถึง2คน)
เวลาอาหารโต๊ะอื่นมา เราก็แอบมองของเขา พอของเรามา โต๊ะอื่นที่ยังไม่ได้อาหารก็แอบมองอาหารของพวกเรา เพราะ อาหารจะเสริฟทีละลาน และจะได้ทานทีละโต๊ะด้วย…
พวกเราทานอาหารเสร็จ ตอน 10.30น. ขนาดไม่ได้นั่งรอคิว เราก็ใช้เวลารออาหารกับทานอาหารไป ชั่วโมงครึ่ง…
หากสั่งอาหารเพิ่มจะลำบากนิดหนึ่ง เพราะ พนักงานในร้านแลดูยุ่งตลอดเวลา จะสั่งน้ำ หรือ ข้าวเพิ่ม แต่ละทีก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องสั่งให้เสร็จตั้งแต่แรก
ทานเสร็จ ไม่ต้องคิดมาก รวมแล้ว 4600บาท เฉลี่ยคนละ 1000 บาท นอกจากนั้น มีค่าแท็กซี่ไปกลับอีก 200บาท…
เจ๊ไฝในวันนี้ก็ก้มหน้าก้มตาทำอาหาร ไม่มีเวลามาทักทายลูกค้าเลย ไม่มีเวลาแม้แต่จะเงยหน้ามาสบตากับใครเลย
ในวันที่เราไปทานวันนี้ ในวิกิพีเดีย บอกว่า เจ๊ไฝมีอายุ 76ปีแล้ว จริงๆ ก็ถือว่า เจ๊ไฝแข็งแรงมาก มายืนทำอาหารตลอดเวลาทั้งวันแบบนี้
ในร้านมีป้ายบอกชัดเจนว่า เพื่อป้องกันการระบาดของโควิด19 งดถ่ายรูปคู่กับเจ๊ไฝ…
วันนี้สำหรับเรา ผัดกระเพราไก่ อร่อยสุด แต่จะมีใครสักกี่คนที่ยอมจ่าย ผัดกระเพราไก่ไข่ดาวจานละ 320บาท ในประเทศไทย ในร้านที่ต้องจองข้ามเดือน หรือในร้านที่ต้องไปเสี่ยงว่าจะได้นั่งทานกี่โมงก็ไม่รู้?
ส่วนสามคนที่เหลือที่เป็นชาวต่างชาตินั้น ยกนิ้วให้กับ ไข่เจียวปู แต่ถามว่า จะกลับมากินอีกไหม? คำตอบคือ “Hmmmmm maybe…”
การนั่งรออาหารในร้านเจ๊ไฝ กลับมาบ้านแล้ว จะได้ ผมอบควันไฟจากเตาถ่านมาเต็มๆ
เอาโดยสรุป ราคา สถานที่ บริการ รสชาดอาหาร มันเป็นการลงทุนเพื่อทั้งได้ลิ้มรสอาหารและประสบการณ์ชีวิต
และทุกการลงทุน มีความเสี่ยง😅
